روانشناسی بالینی چیست؟

روانشناسی بالینی یکی از انواع روانشناسی میباشد که به مطالعه در مورد اختلالات روانی و راه های درمان آنها میپردازد. روانشناسی بالینی یکی از پرکاربردترين حوزه های روانشناسی است. روانشناسی بالینی به درک و پیش بینی و همچنین درمان اختلالات و نابهنجاری های رفتاری، ناتوانی های اجتماعی، هیجانی، زیست شناختی و ... کمک میکند. روانشناسی بالینی نسبت به دیگر شاخه های روانشناسی گسترده تر میباشد. روانشناسی بالینی با انواع بیماری ها از جمله اعتیاد، درگیری های خانوادگی و زناشویی، مشکلات عاطفی و ... سازگاری دارد. روانشناسی بالینی دارای رشته های تخصصی از جمله سلامت روانی کودکان و بزرگسالان، اختلالات هیجانی، اختلالات یادگیری و مصرف بی رویه داروها و همچنین روانشناسی سلامت میباشد.

تاریخچه روانشناسی بالینی

تاریخچه روانشناسی بالینی به انسان های نخستین باز میگردد. زمانی که سرچشمه بیماری های روانی را اتفاقات ماورایی میدانستند. تاریخچه روانشناسی بالینی و تکامل آن با روانشناسی مرضی گره خورده است. از عمر روانشناسی بالینی به عنوان یک شاخه تخصصی و جداگانه از علم روانشناسی حدود 90 سال سپری میشود. در ایران روانشناسان بالینی بیشتر از سایر روانشناسان هستند و در زمینه علم روانشناسی کار میکنند. در دهه 1350 در ایران اولین دوره کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی در بیمارستان روزبه شروع به کار کرد، بدنبال تعطیلی این مرکز انستیتو روانپزشکی تهران در سال 1365 عهده دار روانشناسی بالینی ایران شد همچنین اولین دانشجوی دکتری در سال 1381 از این انستیتو فارغ التحصیل شد.

مزایای روانشناسی بالینی

•  روانشناسی بالینی با کمک به افراد برای غلبه بر مشکلاتشان قدم مهمی در بهبود زندگی آنها بر میدارد.
•  ویژگی ها و خصوصیات هر بیمار باعث میشود که روانشناس بالینی براي حل مشکل آنها از ایده های خلاقانه استفاده کند.
•  امکان کار روانشناسی بالینی به صورت خصوصی وجود دارد.

معایب شغلی روانشناسی بالینی

•  بدلیل ماهیت روش درمان احتمال فشار بالای کاری وجود دارد.
• در روانشناسی بالینی برای درمان بیمار باید زمان زیادی را سپری کرد و برای بیمار وقت گذاشت.
• در روانشناسی بالینی، روانشناسان با افرادی که دارای اختلالات روانی و وضعیت ناپایدار و همچنین اهل جر و بحث هستند، سرکار دارند.